Od czasu Holokaustu przeprowadzono wiele badań w celu zrozumienia, co się wydarzyło w tych tragicznych latach i dlaczego. Wiele spośród tych badań było próbą przypisania komuś winy za jedną z największych zbrodni XX wieku. W Polsce szczególnie zauważalny jest wzrost zainteresowania różnymi aspektami polsko-żydowskiej przeszłości, co można wyjaśnić intelektualną potrzebą eksploracji „białych plam” w historii. Rosa Lehmann w swojej książce zbadała stosunki polsko-żydowskie w małym galicyjskim miasteczku – Jaśliskach – od początku XIX wieku do końca II wojny światowej. Szczegółowa analiza materiałów archiwalnych, a także wywiady z polskimi mieszkańcami tego miasta oraz ocalałymi Żydami mieszkającymi w różnych częściach świata, ujawniają wzorzec współzależności polsko-żydowskiej, który doprowadził do powstania znacznie bardziej złożonego obrazu, niż się powszechnie zakłada. Lata pogromów, antysemickie kampanie i masowa emigracja Żydów z Polski – wszystkie te kwestie stały się głównymi tematami publicznej refleksji w Polsce po wielu latach milczenia i doprowadziły do powszechnego poglądu, że stosunki polsko-żydowskie są nieodwracalnie zatrute przez antysemityzm. Jeśli tak jest, to jak to możliwe, pyta autorka, że Żydzi nadal odgrywają ważną rolę w obrazach kulturowych i świadomości narodu polskiego? Zrekonstruowana przez autorkę lokalna historia życia Żydów oraz interakcji Żydów i Polaków w mniejszych miastach tworzy obraz niezwykle szczegółowy, wkraczający w pole zainteresowań nie tylko antropologów i historyków, ale nawet folklorystów. Praca Rosy Lehmann otwiera nowe możliwości i czyni to badanie wyjątkowo cennym i znaczącym.